zaterdag 22 september 2007

2007 deel 3: Oban e.o.

Zaterdagochtend is het tijd om afscheid te nemen van de groep. We rijden nog gezamenlijk terug naar de ferry in Craignure, waar we onder een fantastisch verschuivend wolkendek richting Oban varen.
De ferry terug

Craignure-Oban

Craignure - Oban

Craignure - Oban, zicht op Duart Castle
In Oban aangekomen gaat het overgrote deel van de Thistle Campers weer de blauwe bus in richting Edinburgh. De aankomende dagen blijf ik in Oban, van te voren al een B&B geboekt. Makkelijker gezegd dan gedaan, sommige B&B's vragen absurde prijzen (bijna gelijk aan 2 personen) voor een kamer als je in je eentje reist. Maar gelukkig heb ik er eentje gevonden met een eenpersoonskamer, en eenpersoonsprijzen!
Als ik kennis heb gemaakt met de gastvrouw en mijn bagage achter kan laten, ga ik op mijn gemak Oban verkennen. Lekker weer om even langs de kust te slenteren. Oban ligt aan een mooie baai, met uitzicht op het eilandje Kerrera voor de kust.
Oban Bay, zicht op Kerrera

Landend watervliegtuig in de baai
 Ik haal een soort van lunch bij de supermarkt, en dan is het tijd om de kuitspieren even te laten werken. Boven Oban torent een gebouw uit, genaamd McCaig's Tower. Deze nooit afgebouwde toren is ontworpen door John McCaig, een filantropische bankier, die eigenlijk hier een museum wilde vestigen. Na zijn dood, toen alleen nog maar de buitenmuren stonden, is het bouwen nooit meer doorgegaan. Vanuit deze plek heb je een prima uitzicht over Oban Bay en de eilanden. Het is even een klimmetje vanuit de stad, maar dan heb je ook wat.
McCaig's Tower

Uitzicht vanuit McCaig's Tower

McCaig's Tower

McCaig's Tower

In het B&B heb ik de luxe om een serre voor mezelf te hebben, waar ik ook afhaalmaaltijden mag meenemen. Op weg naar beneden vanuit McCaig's Tower haal ik een curry. Tja, en daar zit je dan in je eentje.. Toch maar besloten om er even uit te gaan voor een pint. Laat zou ik het niet maken, dacht ik.
Ik beland op deze zaterdagavond in de Oban Inn. Het is er stampvol en nog voor ik mijn eerste pint besteld heb, word ik aangesproken (gelald) door een man met een enorme zuurkoolbaard. Gelukkig word ik uit deze penibele situatie gered door een man, die zegt vuurtoren-onderhoudsmonteur te zijn. Na een kort onderonsje met enkele Nederlanders, vraagt de vuurtoren-man of ik meega op kroegentocht door Oban. Prima! Aan het eind van de avond ben ik er achter dat Oban net een dorp is, ik weet dankzij Meneer Vuurtoren precies wie het met wie doet, en waarom je, als het heel hard waait, niet van de vuurtoren af moet urineren. Laat na sluitingstijd rol ik mijn bed in..


Vanochtend word ik een beetje katerig wakker. Gelukkig verdwijnt dat snel na een prima gekookt ontbijtje. De gastvrouw laat nog even trots een Nederlands krantje zien (de Metro), waar een leuk stukje over Oban instaat, en waar zij met haar B&B ook nog in genoemd wordt. Of het een beetje positief is wat de krant over haar schrijft, vraagt ze. Nou zeker, ook de journalist van het stukje had hier zo te lezen prima geslapen en ontbeten!
Vandaag staat een lekkere wandeling op het programma. Bij gebrek aan auto en geen zin om hele toeren uit te halen met openbaar vervoer, besluit ik om via de kust naar Connel te lopen. Met de auto over de verharde weg duurt het 5 mijl, 10 minuten; via eerst een stukje asfalt en daarna kliffen en door de velden (geen wandelpad te bekennen, de zee is mijn kaart voor vandaag) zal ik een leuk dagje zoet zijn. Het is niet het meest briljante weer, maar dat maakt niet uit.
Oban Bay

De eerste stop is Dunollie Castle. Het pad er naar toe gaat steil omhoog en is vanaf de weg amper zichtbaar.  Eenmaal bij de ruïne wordt er met verschillende bordjes gewaarschuwd voor de erbarmelijke staat waarin het kasteel verkeert. Naar binnen ga ik dan ook maar niet, maar het uitzicht over zee is prachtig.
Dunollie Castle

Dunollie Castle
Dunollie Castle

Dunollie Castle - uitzicht vanuit de 'tuin'
 Via het laatste stukje asfalt loop ik richting Ganavan Sands.

Uitzicht onderweg
Ganavan Sands

 Vanaf hier houdt het geasfalteerde pad af en ga ik via de kliffen verder. Niemand om me heen, heerlijk Remi, alleen op de wereld!
Uitzicht vanaf de kliffen op Ganavan Sands

Uitzicht landinwaarts

Paddestoel

Zicht op een mistige zee en de CalMac ferry in de verte

Viskwekerij voor de kust
 Na een mooi stuk over de kliffen gelopen te hebben, kom ik uiteindelijk uit bij Dunstaffnage Castle, deels gebouwd op een grote rots. Het kasteel zelf is aardig, even verderop in het bos staat het interessante Dunstaffnage Chapel, de overblijfselen van een oude kapel die bij het kasteel hoorde. .
Dunstaffnage Castle
Dunstaffnage Castle

Dunstaffnage Castle

Dunstaffnage Chapel

Dunstaffnage Chapel

Doorkijkje bij Dunstaffnage

Dunstaffnage Castle
 Omdat het ontbijt na dit stuk wandelen aardig gezakt is, loop ik even verder naar Dunstaffnage Marina. In de jachthaven zit een restaurant, maar ik ben net te laat voor de lunch, de keuken is al gesloten. Als de jongen achter de bar ziet dat ik alleen ben, besluit hij toch de kok nog even lief aan te kijken. Een kwartiertje later zit ik lekker te smikkelen achter een enorme prawn cocktail met vers brood!
Dunstaffnage Marina
Na de voortreffelijke, late lunch loop ik verder naar Connel. Hier is het redelijk onmogelijk om niet langs de weg te lopen, dus met de instelling "een dag zonder bijna-doodervaring is een dag niet geleefd" loop ik het laatste stukje tegen het verkeer in op een drukke asfaltweg. Als ik Connel inwandel, begint gelukkig een trottoir, en kan ik weer rustig ademhalen.
Connel is vooral beroemd om zijn brug die over Loch Etive gebouwd is. Op dit stuk ontstaan door getijdenverschillen enorme stromingen, de Lora Falls.
Connel Bridge


Connel Bridge
Loch Etive

Als ik richting station loop, hoor ik de trein al langszoeven. Helaas net gemist en de volgende gaat pas 's avonds! Gelukkig gaan er ook op zondag redelijk frequent bussen van Connel richting Oban, dus loop ik nog een rondje door het dorpje (ze hebben humor, zie hieronder) en puf ik even later uit bij de bushalte.

Uiteindelijk stap ik lekker uitgewaaid de bus in, richting warme douche in mijn B&B. Onderweg haal ik nog een koud diner bij de supermarkt, en kijk ik de rest van de avond lekker lui TV op bed.
Uitzicht vanuit mijn kamer




Na lekker uitgeslapen te hebben, en weer een voortreffelijk ontbijtje, nodigt het weer niet echt uit om naar buiten te gaan. De gastvrouw heeft gisteravond aangeraden om een dagje naar over te varen naar het eilandje Kerrera, maar in de regen trekt het niet zo. Toch loop ik met goede hoop richting de plek waar de ferry overvaart. In regenpak, uiteraard.
Regenboog boven Kerrera
Regen...
Eenmaal bij de plek waar het pontje aanmeert, regent het nog steeds pijpestelen. Ik besluit om via de weg die landinwaarts loopt, weer terug naar Oban te lopen. Alles bij elkaar toch nog een rondje van zo'n 10 kilometer. De weg terug is een schattige single-track, met halfwilde schapen.
Glenshellach Road

Glenshellach Road

Glenshellach Road

Schuilen tegen de regen

Glenshellach Road

Booskijkend bermafval
Onderweg kom ik een Poolse bouwvakker tegen. We raken aan de praat en hij raadt me aan om voordat ik in Oban afdaal, nog richting Pulpit Hill Viewpoint te lopen. Vanaf hier heb je weer een mooi uitzicht over Oban en de omgeving.

Pulpit Hill uitzicht

Pulpit Hill uitzicht over Oban

Pulpit Hill uitzicht
Doorweekt loop ik eerst terug naar het B&B voor een lekkere douche en droge kleren. Zal je altijd zien, komt ineens de zon door de wolken..
Bij het B&B
Tijd voor een biertje, tussen de zon door regent het nog altijd flink. In de Oban Inn is het een stuk rustiger op een maandagmiddag dan op een zaterdagavond. Gelukkig serveren ze er ook goed eten, wat er wel ingaat na zo'n wandeling.
Oban Inn
Na het eten loop ik nog een stukje langs de kust in Oban. Zelfs de dagtripjesboot heeft vandaag niet gevaren vanwege het weer. Het is behoorlijk koud aan het worden buiten, dus de rest van de avond houd ik de TV gezelschap in mijn prive-serre.
Oban Bay

Zelfs het bootje vaart niet

Oban Bay

Oban

Avondwolken vanaf het B&B


Vandaag begint erg mooi, de zon schijnt.
Uitzicht vanaf het B&B
Door de week werken op Iona en de wandelingen van afgelopen dagen voel ik het behoorlijk in de beentjes, en besluit ik dan ook niet al te gek te gaan doen op mijn laatste dag in Oban. Ik wil graag de Oban Distillery nog bezoeken, en het Oban War & Peace Museum.
Oban Distillery
De tour door de distillery is redelijk tam zo 's ochtends, en het is ook erg peaceful in het War&Peace Museum. Nog even een praatje gemaakt met de man achter de toonbank, hij heeft bijzonder interessante en mooie verhalen bij de vitrines te vertellen. Het museum is niet groot, maar toch ben ik tot lunchtijd zoet.

Na een sandwich bij de haven slenter ik lekker langs de kust. Oban is een prima stadje om alleen te verblijven, je kan de drukte opzoeken of de rust. Ik schiet nog wat plaatjes en bel met het thuisfront. Er hangt in Oban een webcam en Aarjen kan me thuis dan ook goed in de gaten houden (als ik netjes naast het bankje met de prullenbakken blijf staan ;)) Verder is het lekker lui kijken naar de vertekkende en aankomende veerboten en genieten van het zonnetje!
Gesnapt op de webcam
In de haven van Oban

Vertekkende CalMac ferry
 Verder richting het noorden steekt een grote rots uit de grond. Legende gaat dat dit de steen is waar de reus Finn the Fingal of MacPherson zijn al even mythische hond Bran aan vastknoopte.
Dog Stone
 Hier langs de kust heb je prachtig zicht op Dunollie Castle, waar ik twee dagen eerder geweest ben. Ook het uitzicht naar Kerrera is mooi, je kunt het Hutcheson's Monument vanaf hier goed zien. Dit monument staat er ter nagedachtenis van David Hutcheson, die in 1835 de voorloper van Caledonian MacBrayne oprichtte, een stoomveerdienst naar de Hebriden
Dunollie Castle

Zicht op Kerrera en Hutcheson's Monument

Zicht op Kerrera

Zeewier langs de kust

Zeewier langs de kust

If you don't like to wear a lifejacket, raise your hand ;)


's Avonds ga ik heerlijk 'echt' uit eten langs de waterkant van Oban. Alleen in een restaurant zitten is de eerste paar minuten een beetje onwennig, maar met een tafeltje aan het raam kan ik heerlijk naar buiten staren tussen de gangen door. Met volle buik duik ik 's avonds voor het laatst in Oban mijn bedje in. Morgen naar Glasgow!
Oban's skyline



Geen opmerkingen:

Een reactie posten