woensdag 9 juli 2003

2003: Glasgow e.o.

's Ochtends vroeg worden we door Aarjens vader weggebracht naar Schiphol. Voor ons wordt het de eerste keer vliegen. Het vliegtuig is leeg, met slechts 15 passagiers aan boord vliegen we richting Glasgow. Om kwart over 8 lokale tijd staan we zomaar in Glasgow (wel met vochtige handjes). Na een busrit, half inchecken in het hotel en het dumpen van de bagage in de bagagekluis van het hotel, is het tijd om Glasgow te verkennen. 
Straathoek in Glasgow
 
We spotten al snel de eerste mensen in kilt gespot (twee Japanse toeristen op George Square). Op datzelfde George Square hebben we al weer snel het Glaswegian dialect (The Patter, wat we in vooral in Amsterdam geleerd hebben in de pub, en natuurlijk van het kijken van foute films) onder de knie, wat erg handig is voor het afwimpelen van opdringerige toeristenbus-proppers. We zijn eigenlijk wel toe aan een pint, na onze eerste keer vliegen bibberen onze knietjes nog wat na. In Lauders, op Sauchiehall Street, bestellen we twee pints Tennents en komen tot de ontdekking dat het nog maar 12 uur 's middags is! Hoezo jet-lag.. Terwijl de bouwvakkers van alle steigers in de stad (en dus ook het gebouw aan de overkant) de kroeg induiken voor een publunch en een paar pints (hallo Arbo-dienst?), drinken wij gezellig mee.


West George Street



Na de lunch checken we in in het hotel. Onze kamer heeft een mooi uitzicht op de steiger voor het gebouw, de bushalte op Union Street en de Fast Food Co. De kamer is prima in orde: de 'coffee & tae making facilities' zijn niets meer dan een oude waterkoker met een deksel die aan de pot verkleefd zit, vergezeld van vergeelde kopjes. De gordijnen komen naar beneden vallen, de wc-pot die los zit en steeds een luide knal geeft als je er op gaat zitten, het raam wil (als het eenmaal open is) met geen mogelijkheid meer dicht en de douchekop richt tegen de muur in plaats van naar beneden. Maar de jongens achter de receptie kletsen lekker achter elkaars rug om over elkaar tegen ons en alles bij elkaar heeft het toch zijn charmes. Wat hadden we dan moeten verwachten van zo'n goedkoop hotel in hartje centrum?


Uitzicht uit de kamer



's Middags lopen we lekker te slenteren door de stad, en na een uurtje zitten bij de Clyde, de skyline van Glasgow bekijken, besluiten we te eten bij Nice'n'Sleazys, een alternatieve bar met uitstekende pubmeals. We frissen ons even op in het hotel en dan gaan we door naar de buren van het hotel: The Cathouse, Glasgows enige alternatieve nachtclub. The Exploited speelt vanavond, en in tegenstelling tot in Nederland waar al hun optredens binnen een paar uur waren uitverkocht, kunnen we hier gewoon voor 2 pond naar binnen. We hebben een erg gezellig avond gehad, alhoewel het er wel inhakte dat we zo'n lange dag gemaakt hebben. 
Langs de Clyde


Na een stevig ontbijt, bestaande uit worstjes, tattie scones, te sterke thee, te slappe koffie en vers fruit uit een Del Monte blik, besluiten we de trein te pakken naar Edinburgh. Toch eens even kijken wat we, volgens alle reisbureaus die ons Edinburgh veel meer aanraadden tijdens het boeken van deze week Glasgow, zouden missen als we niet naar de Schotse hoofdstad gaan.
Aangezien ons hotel naast de ingang van Central Station ligt, pakken we de trein op dit station. Fout natuurlijk, de sneltreinen rijden vanaf Queen Street, dus we zitten in een stoptrein.. Op het plaatje hieronder is de rode route de snelste, wij zitten op de groene route. Het is wel een mooie tocht, van uitgebrande autowrakken in de buitenwijken van Glasgow tot glooiende heuvels, en langs kleine plaatjes met 4 huizen, een kerk en een station.
De korte vs. lange route

Na anderhalf uur stappen we uit op Waverley Station in Edinburgh
Het eerste wat we horen zijn doedelzakken. We vrezen het ergste. We lopen mee in het toeristengeweld (Edinburgh is een stuk drukker dan Glasgow, qua toeristen). Het uitzicht vanaf Princess Street Gardens op de oude gebouwen van de binnenstad is prachtig. Ach ja, als je in Edinburgh bent, moet je toch naar het kasteel. We lopen de heuvel op, en na het zien van Peter Langhout- en aanverwante bussen, de wachtrij voor de ingang en het kasteel als een soort mierennest vol toeristen, besluiten we het kasteel maar over te slaan. Om toch nog een stereotype Schots uitje te hebben zijn we Geoffrey Kiltmakers ingestapt en hebben ons laten imponeren door kilometers tartanstof en de geschiedenis van de kilt.
Edinburgh

Na een wandeling over de drukke Royal Mile, lopen we verder door de stad richting Leith. Heerlijk, ontsnappen van het geluid van de doedelzakken en het toeristische centrum. Via Leith Walk komen we uit op Constitution Street, waar The Port O'Leith gevestigd is. The Port is een kleine pub, stampvol vlaggen en zeevaart-accessoires. Wie het boek Porno van Irvine Welsh heeft gelezen, de pub in het boek bestaat echt!
In The Port worden we aangesproken door een ouwe kleine stevige man met een iets te enthousiast getrimde snor, genaamd Jackie. Als we vertellen dat we uit Amsterdam komen, begint hij een heel verhaal dat hij daar 20 jaar geleden gewerkt heeft. De barvrouw, Mary Moriarty, is een heel gaaf mens. Een drukke vrouw, grijs haar en sterke verhalen. Op het moment dat haar kleinzoon binnenkomt, stelt ze hem meteen voor aan ons en kiert enthousiast tegen de jongen: Look, these people are fae Amsterdam! Ze is niet gewend dat er toeristen in de pub komen, de bar is nogal berucht. Sas is ook een bezienswaardigheid, en wordt al snel `the big yin´ genoemd. Lange meisjes (1 meter 80), zijn daar een zeldzaamheid!
Port O'Leith

We pakken de bus terug naar het centrum, waar we nog wat rondwandelen. 's Avonds nemen we de trein terug naar Glasgow. Edinburgh, het is een mooie stad om te zien qua gebouwen, maar wij vinden de atmosfeer die er hangt veel te toeristisch. Glasgow is voor ons veel meer een stad met 'echte' mensen. Een gedicht dat ongeveer bij ons gevoel in de buurt komt:
Edinburgh's East, and Glasgow's West.
Is Edinburgh better? Or is Glasgow best?
If ever I'm asked how to tell them apart;
I say: One has a Castle, the other a Heart.

Vrijdagochtend na het ontbijt worden we opgehaald door David. Een echte 'Weegie' die een tijdje in Amsterdam gewerkt heeft. We hebben hem leren kennen in een pub in Amsterdam, en na een paar gezellige middagen en avonden rugby kijken in Nederland vindt hij dat hij ons ook zijn eigen land moet laten zien. Het plan is om Ben Lomond te beklimmen, maar het weer werkt niet echt mee. De plannen veranderen en we rijden langs Loch Lomond richting Glencoe. Onderweg is zichtbaar dat we er goed aan doen om vandaag niet naar de top van Ben Lomond te lopen: we zien Loch Lomond met een vreselijk wolkendek, waarin de top zich ergens moet bevinden.
Loch Lomond

In Glencoe gaat de (goedkope) digitale fotocamera kapot, waardoor we het merk Trust de rest van de vakantie Crust noemen. Alle foto's die we tot nu toe genomen hebben, zijn verloren gegaan. Gelukkig heeft Sas nog een fototoestel met een rolletje erin bij zich. Helaas loopt het fotorolletje een half uurtje na het Crust-incident vast en hebben we alleen Aarjens spiegelreflexcamera nog.. Je gaat met drie fototoestellen op vakantie en komt er met eentje terug. We bezoeken het Glencoe visitor centre en eten in een kleine, groezelige pub in het dorp. Het eten is uitstekend! We rijden terug richting Glasgow, af en toe stappen we uit de auto om een kleine wandeling te maken en de regen te trotseren. David is erg teleurgesteld over het weer, maar wij vinden het wel wat hebben: die steile bergen waar de wolken overheen rollen.
Glen Coe

In Glasgow krijgen we even de gelegenheid om ons op te frissen in het hotel en vieze vette fish & chips te halen bij de overburen (het jaar erna zien we dat het 'restaurant' weg is, het verbaast ons niets). David rijdt ondertussen de auto naar huis en komt ons even later weer ophalen om naar de Scotia te gaan. Deze pub claimt de oudste van Glasgow te zijn. Er speelde een leuk live bandje, en samen met David en Shuggie (een andere Glaswegian die ook in Nederland gewerkt heeft) plus hun vriendinnen hebben we een heel gezellige avond. We rollen laat ons bed in vanavond.. 
The Scotia


Deze ochtend mogen we van onszelf een uurtje langer blijven liggen, tot 9 uur. We ontbijten met een Full Scottish breakfast. Vandaag gaan we richting de Barras, een soort kruising van de Zwarte Markt in Beverwijk en een rommelmarkt. De markt is deels overdekt in oude loodsen, voor het andere deel speelt het zich op de straten rond de loodsen af. Er worden heel veel (illegale) cd's en films verkocht, oude meubels en vergeelde vitrage gaan voor een prikkie over de toonbank en vooral de handel in goedkope Oostblok-sigaretten tiert hier welig. Op weg naar de Barras komen we langs een braakliggend stuk terrein, dat dienst doet als Partick Thistle Suppotters Club (met spelfout en al).
Partick Thistle Suppotters Club

Op de Barras staat een Japanner af te dingen voor een pakje sigaretten. Het gesprek verloopt ongeveer zo:
Verkoper: 3 pounds
Japanner: 2 pounds!
Verkoper (iets geïrriteerder): 3 pounds!!!
Japanner (nog steeds kalm): 2 pounds!!!!!
Verkoper (al meer geïrriteerder): 3 pounds!!!!!!!
Japanner (nog steeds kalm): 2 pounds, sigalettes in Tokyo for 2 pounds!
Verkoper (mateloos geïrriteerd): AW AYE, TOKYO IS THAT WAY YE CUNT!
Japanner druipt af…

Na een paar uur heerlijk neuzen tussen oude prullaria en gewoon mensen kijken (want het zijn een stel apartelingen, die Weegies), lopen we door een half-afgebroken buurt verder naar de Clyde. Langs de rivier wandelen we verder richting het Science Centre. Dit is een wetenschapsmuseum, waar je zelf ook (simpele) proefjes kan doen. Vooral leuk voor de kinderen, en voor Sas en Aarjen natuurlijk. Ook een leuk vooruitzicht is de 360 graden ronddraaiende Glasgow Tower, naast het Science Centre, van waar uit ons een spectaculair uitzicht over Glasgow wordt beloofd. We komen er vandaag achter dat deze toren sinds de opening al problemen heeft, en vaker gesloten dan open is. Na het doen van tientallen licht-wetenschappelijke proefjes eten we salade met zand en lekkere champignontaart op het terras langs de Clyde, wandelen we weer terug door de stad naar het hotel.
Muurtje naast de parkeerplaats
Om negen uur 's avonds hebben we weer afgesproken met David, die deze keer vergezeld is door zijn Schotse collega's. In het stationsgebouw hebben we eerst in een pub wat gedronken, en besluiten we naar Underworld te gaan, een pub/club onder het station. Er worden opblaasschapen met achteringang verkocht op de mannenwc, en op het vrouwentoilet zijn vibrators verkrijgbaar (voor als je deze avond niemand aan de haak kan slaan?). Er worden steeds maar weer pints voor onze neus gezet, en een 'nee', dat willen ze niet horen. We krijgen amper de kans om eens voor hen te bestellen! Het is wel een erg gezellige avond, we worden 's nachts de tent uitgeveegd met het vooruitzicht dat we morgen een berg op moeten klimmen van meer dan 3000 ft (ruim 900 meter).



Vandaag is het alweer onze een-na-laatste dag, helaas. David komt ons 's ochtends veel te vroeg ophalen, we doen inkopen bij een supermarkt in de buitenwijken van Glasgow en even later stappen we op de parkeerplaats uit, ieder een tas met bananen, appels, sandwiches en veel water tegen de kater. We klimmen meteen lekker steil omhoog door het bos, via een drooggevallen beek. Het was ronduit warm, het was dan ook zweten geblazen tussen de bomen (uit de wind en in de zon). Aarjen wordt aangevallen door hordes midges.
De top van Ben Lomond daar ergens boven

Na ongeveer een half uurtje klauteren en wandelen komen we uit het bos vandaan en vervolgen het pad richting de top. Onderweg hebben we af en toe al prachtig uitzicht over Loch Lomond, en het wordt alleen maar beter naarmate we hoger komen. Aarjen, die 's ochtends nog last had van een hevige kater, lijkt nu nergens meer last van te hebben. David en Sas hijgen en steunen achter hem aan. We hebben onderweg al zicht op de top, en na 4 uur doorbijten staan we dan eindelijk op de top van Ben Lomond!
Uitzicht op Loch Lomond

Het rare is dat , naarmate we hoger komen, het steeds meer begint te waaien, maar op de top is het bijna windstil. We zitten heerlijk in de zon, genietend van het immense uitzicht en de sandwiches. Gelukkig blijft Aarjens fototoestel het doen vandaag, en kunnen we nog wat foto's maken die we later 'professioneel' aan elkaar plakken tot panorama foto's.
Samen op de top

Uiteindelijk besluiten we aan de tocht naar beneden te beginnen. Omlaag klauteren over rotsen is soms nog lastiger dan omhoog, maar toch zijn we binnen 2 uur beneden. We kunnen zeggen: er is geen betere manier om van je kater af te komen dan door een berg op te gaan! In de auto, terug naar Glasgow rijdend langs Loch Lomond, schijnt de zon door de wolken heen. Het is een prachtig gezicht met de donkere bergen op de achtergrond.
's Avonds hebben we nog wat gedronken in de Goose, aan de overkant van het hotel, waar Sas nog wat voetbalsupporters imponeerde door haar lengte. Lang zijn we niet gebleven, we hebben een drukke dag gehad en zijn lekker op tijd gaan slapen. Onze vakantie zit er bijna op.. 
Loch Lomond

Maandagochtend is het alweer tijd om afscheid te nemen van Glasgow. Het beeld van de heuvels, het lekkere accent en de stinkende stadsbussen zullen we gaan missen. We worden door een slissende Glaswegian taxichauffeur naar het vliegveld gebracht, die bij elke weg waar we indraaien, vermeldt dat, als het geen vakantie geweest zou zijn, de weg hier helemaal vol staat met files, dat er geen doorkomen aan zou zijn als het geen vakantie is en dat het gelukkig is dat het vakantietijd is, want anders zouden we niet op tijd op het vliegveld geweest zijn doordat het hele wegennet in en rond Glasgow vol zou staan (we kwamen nu 2 ½ uur voordat we zouden vliegen aan..). Die Schotten klagen eigenlijk precies over dezelfde dingen als Nederlanders: het weer en files!
Na een turbulente vlucht landen we op Schiphol, en is het wachten tot de volgende vakantie!